ROLLING MOUNTAINS #05 - AFRICA - Subs ES/ENG/NL/FR
Mijn verwachting is dat we de cultuur leren kennen, en de mensen, maar niet op een toeristische manier. We willen er zelf op uit trekken. Elke cultuur kan je iets leren.
Mensen in een materialistische wereld zijn minder gelukkig. Die willen steeds meer. In landen waar mensen minder hebben, zijn ze gelukkiger.
Ze weten wat waardevol is. Je gaat me schrijven, hè? Dag lieverd. Goeie reis. We gaan. Dag, Brunetti.
Het was niet duidelijk of we verder konden met Rolling Mountains. De meeste grenzen waren gesloten. We hadden niet verwacht hier te kunnen zijn. Maar het leek erop dat COVID-19 steeds meer dat COVID-19 steeds meer onder controle was, vooral in dit deel van Afrika.
Op de luchthaven kwam Regan ons ophalen. Er zijn meer dan 120 stammen in Tanzania. Ik ben een Chagga. Chagga is is een van de grootste stammen in Tanzania.
Die leeft in de omgeving van Kilimanjaro National Park. Wat ik erg waardeerde is dat we bij hem mochten logeren. Hij werkt voor een bureau.
De cliënten gaan normaal naar een hotel. We hebben veel geluk. Ik houd van deze baan. Ik kan mensen helpen.
We raakten steeds meer bevriend. Dat ben ik niet. Het is Regan in Merrell-kleren. We zijn een rondje gaan hardlopen.
Met hem hadden we het erover about what we could do here... wat we hier konden doen. De Kilimanjaro beklimmen, een safari doen, een andere berg beklimmen... Mt. Meru is bijna 4600 meter hoog, voor Onna de hoogste top die ze ooit beklommen heeft. Ze beklimt hem natuurlijk niet alleen, maar ze is bij ons.
Zo voelen we ons compleet. En het was ook goed om vast te acclimatiseren voor de Kilimanjaro. Toen we in het park aankwamen, was ik jarig. Ik zei tegen Regan dat we de kaarsjes wilden aansteken.
Hij zei: Wacht, we gaan met z'n allen zingen. We besloten de berg in drie dagen te beklimmen. Op de eerste dag was het vooral regenwoud. Afhankelijk van hoe je loopt kun je wilde dieren zien. Er liep een ranger mee met een geweer.
Dus het voelt veilig, maar je wordt je er ook bewust van dat het zonder hem niet veilig is. Onderweg naar Meru lopen we vlak langs allerlei dieren, zoals buffels, olifanten, luipaarden. Dus als we problemen krijgen moeten we ze verjagen. Zeven! Als hij zijn kop uitrekt, kan hij ons aanraken. Ze eten van de acaciaboom.
Ze eten de kleine blaadjes tussen de doorns. Dat zijn vrouwtjes, en dat is een mannetje. Toen we hoger kwamen, doemde de Kilimanjaro op boven de wolken. Dat was prachtig.
Zevenentwintig en een half. Ja, zesentwintig, zevenentwintig. Ruiken ze lekker? Normaal... Oei, mijn benen... Zijn ze in slaap gevallen? Ja... Vanaf Saddle Hut begonnen we het derde deel van onze route naar de top.
We vertrokken heel vroeg, in het donker. Mijn handje is heel erg koud! Doe maar hier in... En de muts? Ja, en de schoentjes.
En de schoentjes. Ga maar hier zitten. Maar Tijger heeft het wel koud... Nu kunnen mijn schoenen niet meer vallen. Team Leeuw! Op naar de top! Als we terugkomen klim je omhoog, hè? Popcorntje mama, popcorntje mama Vogeltje, kom uit je nest. Dit is net een film. Het laatste stuk was Onna niet zo blij.
Het kwam door de kou en de hoogte. We zagen de zonsopkomst en daalden weer af. Tijdens het eerste deel viel ze in slaap, en toen werd ze heel blij wakker. Het was een klim met verschillende fases.
Blijdschap, toen het moeilijke deel, de top. Ik twijfelde of we er goed aan gedaan hadden. Maar toen was ze weer blij. Dus toen wisten we dat ze ook een geweldige dag had gehad. Het mooie aan Onna is dat ze de mooie dingen onthoudt.
Ze zei dat we de zonsopkomst gezien hadden. Ze vergeet de kou en hoe zwaar het was. Dat is heel positief. Ze waardeert de mooie dingen. Het is de kunst het mooie te onthouden, en Onna doet dat.
Ben je een beetje moe? Nee. Heb je ook geen slaap? Ik wel. Papa, kom! Klim ook omhoog! De Kilimanjaro heeft me echt verrast.
Als je hem ziet is hij heel indrukwekkend. Het is de hoogste vrijstaande berg van de wereld. Om deze berg te beklimmen bieden ze een service, die wij nooit zouden gebruiken. We kregen tien mensen mee. Ik bedoel, zoveel mensen voor ons drieën.
Je voelt je bezwaard dat zoveel mensen helpen een berg te beklimmen. Als ik een berg beklim heb ik graag zo min mogelijk bij me, neem ik alles zelf mee... Maar dat kan hier niet, dat is verboden. Ik denk om te zorgen dat zij werk hebben. Als het om die reden is, dan vind ik het prima.
Trouwens, als we maar met ons drieën waren gegaan, was het niet dezelfde ervaring geweest. Er was altijd een goede sfeer. En het meisje dat voor Onna zorgde verdient een tien! Papa, wij zijn de langzaamsten! Kom op, sneller! Hop paardje hop! Hier ligt het lekker. Met een kussen is het prima. We dachten dat in een tent slapen avontuurlijker zou zijn dan slapen in een hut. We zijn graag dichtbij de sterrenhemel.
Het voelt dichter bij de natuur. Tijd om wakker te worden. Het leukst is de dieren ontdekken.
Ik kan 'm voelen! Het vuur kan deze kant opkomen, hè? We roken vuur, en toen het donker werd konden we zien waar het was, want de hele lucht werd oranje. Gelukkig stond de wind de andere kant op. Anders hadden we een probleem gehad. Gaan we naar de grot? Hoe komt die tijger hier? Oh, hij is gesprongen. Hou vast.
Waarom moet ik 'm altijd vasthouden? Hallo! Vanaf hier naar de top is het maar 14 uur en 15 kilometer. Dag! We zijn hardlopers en we hiken graag. Maar we missen wel iets.
We vinden de adrenaline fijn en willen rennen op grote hoogte. "Kwaheri!" - Doei Rongai is de enige route die langs Mawenzi loopt. Mawenzi is de op een na hoogste top van de Kilimanjaro. We wilden daarheen, omdat we skyrunners zijn, en hij is technisch interessant. Toen we bij de Mawenzi Hut aankwamen was de volgende etappe tot net voor de top.
Ga je met ons mee tot daar? Nou, mama gaat... We bespraken alle opties. We wilden Onna niet zo lang alleen laten. Het afscheid was moeilijk. Ze bleef heel lang huilen. Ik begon aan de klim naar het laatste kamp en hoorde haar nog heel lang huilen. Tot morgen, na het ontbijt zijn we hier terug.
Ik kan het omdat ik weet dat ze rustig wordt, en dat het een positieve ervaring wordt waar ze van kan leren. Mama en papa houden heel veel van je, dat weet je toch? Ik ook heel veel van jou. Dank je. Graag gedaan. 4 uur 's ochtends gingen we naar Uhuru Peak. Ragna maakt zich klaar We gaan.
5230 meter We zijn niet op het punt van de Gilman, 5600 meter We zijn er bijna! Piano piano, pole, pole, langzaam aan. Het is een van de mooiste toppen die ik heb gezien. Je kunt de krater zien, en er zijn ijsformaties door de wind. Er zijn ook gletsjers. Er zijn verschillende ijsconstructies. Alsof je op de noordpool bent. We liepen snel naar beneden, naar Onna.
Ons volgende doel, daar keken we naar uit. Er ontstond spontaan een groot feest, een prachtig afscheid van de reis. De reis naar Kenia was stressvol. Bij de grens mochten we eerst niet verder. We moeten dat betalen.
Iedereen wilde geld hebben. Ze wilden geld, er is veel corruptie. Het begon niet zo fijn in Kenia.
Een lange rit, corruptie, onaardige mensen... Maar toen we hier eenmaal waren, veranderde alles compleet. Totti ontving ons, we mochten in zijn huis slapen. Hij is Catalaans, hij komt uit Banyoles. Hij kwam hier met niks en nu is hij coach van het Adidas-team.
We praatten een paar uur met hem om te ontstressen. Het is een interessant land. Ik denk dat jullie het leuk zullen hebben. Het kan alleen maar beter worden. Ja, inderdaad.
We zien elkaar weer. Iten is de 'Home of Champions'. Het is een hele fijne plek om hard te lopen, er is een fijne sfeer. En het is er heel rustig. We wilden weten hoe Keniaanse atleten leven. Er wonen ongeveer 5000 mensen en ongeveer 1000 mensen lopen hard.
Vroeg in de ochtend is iedereen aan het trainen. Simon en Benard lieten ons de beste hardloopplekken zien. Er zijn veel wegen, en Onna kon mee op een motorfiets. Dus we konden met z'n allen gaan. Benard is heel bescheiden. We hebben hem opgezocht. Ze wonen op het platteland.
We moesten een paar uur rijden over onverharde wegen. We gingen een trapje af en toen kwamen er mensen tevoorschijn. Vier of vijf broers van Benard, zijn ouders, twee meisjes, honden, kippen...
Bijzonder dat een familie zo blij is om drie onbekende mensen te ontvangen. Hij liet ons even in zijn wereld. Als je in deze wereld geen vrienden hebt, ben je nergens. Als ik geld zou verdienen... Zonder mijn vrienden
betekent dat niks voor me. Het was of ze iets te vieren hadden. Met het weinige wat ze hadden maakten ze heerlijk eten. Ze geven je alles. Ze zijn met heel weinig gelukkig. Fijn dat Onna dit kan zien.
Kinderen die de hele dag spelen met een wiel en blij zijn. Ze hebben geen tablet of mobiel nodig om blij te zijn. Dat vind ik heel waardevol. Kom, ga je met ons mee? Dag! "Asante" - Dank jullie wel Op dinsdag en donderdag is het fartlek-dag. Alle lopers komen dan bij elkaar. Voordat de fartlek start begroet iedereen elkaar.
Iedereen spreekt elkaar dan even. Het is geweldig ze te zien lopen, want ze lopen heel snel. Je kunt ze niet bijhouden. Ik probeerde het de tweede keer. Het is bijna onmogelijk. Je kunt de eerste twee ritmewisselingen bijhouden, maar dan nemen ze een voorsprong. Het is een mooie motivatie om je snelheid te trainen en zoveel mogelijk voorop te lopen.
Ze hebben talent voor hardlopen. Ik denk dat ze ervoor geboren zijn. Het moeilijke hier is dat er 200 of 300 mensen zijn die in Spanje professionals zouden zijn, maar hier kunnen maar 6 of 7 dat bereiken.
Je hebt geen geld om een huis te huren en om eten te kopen. We hebben zoveel getalenteerde atleten die nog jong zijn. Ze hopen dat ze er uitgepikt worden en dat ze pacer kunnen worden of zelf goed genoeg zijn om geld te verdienen voor hun familie. Ik loop omdat ik iets wil bereiken, voor mijn ouders en mijn kinderen.
Ik blijf vechten tot het einde. De omgeving van Iten is prachtig. Je ziet van dichtbij hoe mensen leven, want je loopt langs de vallei.
Iten was ook een mooie kans om hun cultuur te leren kennen. We begonnen ons thuis te voelen. Je herkent mensen op straat. Je maakt een praatje, net als thuis. We voelen ons hier echt thuis. Doen we een wedstrijdje!? Onze volgende bestemming is Zuid-Afrika en we kunnen daar wedstrijden lopen.
We hebben een plan! Afrika is heel contrastrijk. We gaan plaatsen ontdekken die verrassend zijn voor ons en Rolling Mountains. In Kaapstad ontmoetten we Dirk. We logeerden bij hem in een prachtig deel van de stad vlakbij zee. We hebben onder andere de Tafelberg verkend, één van de zeven wereldwonderen. Hij zegt dat we niet de normale route nemen, maar een mooiere route.
Er zijn een paar moeilijke stukken, niet geschikt voor mensen met hoogtevrees. De snelste route. Het mooiste uitzicht ooit! We bereiden ons voor op Otter, onze eerste wedstrijd. De Otter Trail is een bijzondere hike waar mensen normaal vijf dagen over doen, een prachtige route langs de kust. Elke avond keek ik naar de krachtige golven, naar de immense, sterke zee.
En dat gaf me veel energie. De wedstrijd kon beginnen. Ik begon opgewekt met de eerste drie dames. Ik wilde kijken hoe het zou gaan. Het was een competetieve wedstrijd.
Drie lopers begonnen sneller dan ik. Het eerste groepje liep heel snel. Maar ik kwam steeds dichterbij. Ik wachtte op het juiste moment en twee kilometer voor het einde... haalde ik de koploper in. Ik liep in een goed tempo, maar niet in mijn wedstrijdtempo.
Dus ik ging door, genoot en finishte op de derde plek. Na de Otter ontmoetten we Graham. Hij is ook een Merrell-loper uit Zuid-Afrika. Ik zag op Instagram dat Ragna en Pere in Zuid-Afrika waren. We wonen hier in een prachtig gebied. Drakensberg is iconisch in Zuid-Afrika.
Die grote bergen. Als jullie hier willen komen hardlopen, zijn jullie welkom. Ze koken elke dag voor ons. De aardappeltjes die bovenop liggen worden niet zacht.
Vorige keer bleven ze hard en dat is niet lekker. Elke dag verzint Graham iets anders om de omgeving te leren kennen. We deden hele leuke dingen. We gingen kajakken.
We gingen paardrijden. Het is meer dan 3000 jaar geleden geschilderd. Ik vraag me af hoe ze dat deden. Die is groot geschapen! De locals noemen hem de Mfezi, de spugende cobra. We wilden ook wat avontuur.
We liepen naar een grot. We begonnen laat in de middag. Het werd donker, dus nog spannender. En helemaal toen ons GPS-spoor niet verder liep maar er was nog geen grot. Ik laat m'n rugzak staan en ik ga rennend zoeken.
Ik word gek. We zochten anderhalf uur naar de grot. Nu geeft hij aan dat... Uiteindelijk na lang zoeken vonden we een grot. Hij was klein en knus.
Gelukkig hebben we hem gevonden! We zouden eigenlijk in een andere slapen. Er komt steeds een windvlaag. De grot had twee openingen en de wind waaide er doorheen. Het was veel mooier in deze grot. Hij was klein en knus, en de hemel was prachtig. Als je omhoog keek,
zag je de prachtigste sterren! - Onna wil je ook een boterham? - Nee. - Cereaaltjes? - Ja. Dit is een 5-sterrenhotel. Wat een uitzicht. Vlak daarna moesten we ons klaarmaken voor onze volgende uitdaging. Dit was een persoonlijke uitdaging. Pere en ik wilden naar de Rhino Peak lopen.
We wilden via Merrell geld ophalen, want het de neushoorn is een bedreigde diersoort. Al het geld wat we ophaalden ging naar de neushoorns. We besloten hem zo snel mogelijk te beklimmen en een goede tijd neer te zetten. Het uitzicht is fantastisch. Daar zie je Lesotho.
Het is het land met de hoogste hoogteligging. Na ons verblijf bij Graham en Sarah... is het tijd voor de grote uitdaging: Sky Run 100. Eén van de belangrijkste ultra's hier waar iedereen het over heeft.
Eerst gingen we naar het finish-gebied en verkenden het laatste deel. Het ligt in de middle of nowhere. Er is niks aangegeven, je loopt met GPS. Het is een wedstrijd door de wildernis.
Er waren negen controleposten. En je kon je eigen route uitstippelen. Er is een routepunt vlak achter Bridal Pass. Je kunt links of rechts langs de berg of eroverheen. Je moet zelf kiezen. Je kunt bedenken waar je kracht ligt en wat voor jou de snelste route is.
Je moet al je eten zelf meenemen en water voor de hele wedstrijd. 100 kilometer is al zwaar, maar je moet ook nog zelf je route bepalen en je eigen eten meenemen. Jij hebt startnummer 15, en jij nummer 4. Oké. Dag Pere. In Energy Boost zit weinig caffeïne.
Daar ga je niet beter door presteren. Je kunt caffeïne krijgen bij een drogist. Ik ga het nu meteen kopen...
Nog negen minuten, en het is 600 meter tot de start. Ik kom misschien te laat, maar dat maak ik wel goed. Hopelijk...
Eerst kregen we een medische check-up om te kijken of we verder konden. Vooral vanwege uitdrogen, maar ook vanwege de hoogte. Ik volgde mijn strategie. Ik volgde de lokale lopers de eerste 56 kilometer. Dan hoefde ik niet steeds een route uit te zoeken en kon ik niet verdwalen. Op 20 kilometer liep ik alleen met nog één loper voor me.
We gingen steeds sneller omdat hij me wilde afschudden. Dat maakte ons extra moe. Het tweede deel van de wedstrijd lukte het beter om mijn strategie te volgen en hem achter me te laten. Aan het einde zag ik Pere en de tweede loper.
Zij waren de enigen voor mij. Ik keek om om te zien of de tweede loper eraan kwam en of Ragna kwam, want Ragna is een diesel. Ze gaat maar door in hetzelfde tempo. Ik was blij dat ik mezelf overwonnen had. En dat ik twee wedstrijden hier in Zuid-Afrika had gewonnen.
Ik ging rustiger lopen... want ik dacht dat er geen vrouw achter me zat. Ik liep een uur voor op het record. Toen ik finishte hoorde ik dat ze maar 20 minuten sneller waren... Dus ik had ze mooi in kunnen halen! Maar ik was blij met de winst en het nieuwe record. Na de Sky Run pakten we meteen de auto.
Christiaan en Landie namen ons mee naar een wildreservaat. Daar hadden we tijd samen met onze gezinnen en als hardlopers. Sinds we de Greylings hebben ontmoet in 2015 hebben we contact gehouden. Zij hadden net hun dochter Onna van 1 jaar oud. We waren ervan onder de indruk dat je topsport kunt blijven doen met een gezin. doen met een gezin.
Dat is een deel van wie je bent, en wat je hebt bereikt. Als je jezelf dat ontneemt kun je niet meer zijn wie je bent. Ze hebben hun zoon veel geleerd wat hij thuis niet geleerd zou hebben, in een meer beschermde omgeving. Daarom herken ik mezelf in hen. Ze leren Onna dat het heel normaal is dat ze gaan hardlopen, en weer terugkomen en dat er iemand op haar past. Ze kan zich goed aanpassen.
Het is beter voor het gezinsleven dan een baan van 8 tot 5. Je hebt zoveel tijd samen. Je doet wat je leuk vindt en ziet wat van de wereld. Ik dacht dat dieren de vrijheid hadden om te gaan waar ze willen. Maar hier in Zuid-Afrika is dat niet zo. We hebben ontdekt dat wilde dieren niet meer vrij in de natuur kunnen rondzwerven.
Ze hebben de bescherming nodig van een begrensd gebied. Ze kunnen niet meer hun natuurlijke migratiestroom volgen, vanwege alle hekken die zijn aangelegd in de afgelopen eeuwen, maar ook vanwege het gevaar van stroperij. het gevaar van stroperij.
Het is zo gaaf om de gezichten van Christopher en Onna te zien als ze de dieren zien, hoe hun ogen stralen als ze wilde dieren zien, die ze alleen van boeken en verhalen kennen. Ja, kijk maar... We hebben een neushoorn gezien, en een olifant... Eén van de meest indrukwekkende dingen die ik ooit heb gedaan, is tussen dieren rennen. In Mount Camdeboo heb ik deze droom kunnen vervullen.
Ook al waren we altijd heel dicht bij de jeep, het was toch best avontuurlijk om te doen. Terwijl we naar de top van de berg renden zagen we de sporen van een leeuw. Als je ze toevallig ziet, stop dan snel. Sta stil. Ik blijf vlak achter jullie rijden. We renden en waren ons er echt van bewust dat we de plek op dat moment met hen deelden. Gelukkig was de jeep dichbij, want opeens riep de ranger: "Snel, de auto in!" We draaien ons om en zien de leeuwen op slechts 150 meter afstand.
We reden voorzichtig dichter naar de leeuw. Hij had net een prooi gevangen. Hij zit onder de boom. Zie je hem? Zie je die grote leeuw? Ik zat net te denken... de boom die we passeerden, dat is het soort boom waar ze van houden, daar liggen ze graag onder! Jeetje, we renden net op tien meter afstand van de leeuwen... Dat is geen grapje...
Sorry hoor, ik zag ineens de leeuwinnen en de welpen... Nee, nee, dank je wel! Een wrattenzwijn! Hij heeft de prooi in z'n bek! Toen dacht ik erover na: Hij was net aan het jagen. Ik had zelf gemakkelijk de prooi kunnen zijn. We liepen tussen struiken en als er ineens een leeuw opduikt, kun je het niet navertellen! Het wordt zo donker en dan komen de monsters tevoorschijn. Waarom? Omdat ze 's nachts verschijnen.
We moeten snel verdergaan, of wil je de monsters zien? Ja, monsters. Monsters? Oké... Ja, voor Onna is het een heel interessant jaar geweest.
We hebben haar groter zien worden en veel dingen met haar beleefd. Als ik naar de foto's kijk van toen we vertrokken, was ze nog zo jong, zo klein... Ze is echt een meisje geworden, haar eerste tandje is er al uitgevallen... Ze begint heel goed Engels te spreken.
Vier, vijf, zes, zeven,... 8, 9, 10! 1, 2, 3, 4,... Heel goed! Welk nummer is dat? Drie! Nee, tien! - Tien! B-A-L Bal! Nu ze 6 jaar oud is, moet ze eigenljk naar school. Misschien hebben wij haar sommige dingen niet geleerd, die andere kinderen al geleerd hebben. Als ze weer op school zit, is ze misschien niet de beste in lezen, maar ze kan wel in het Engels communiceren en ook in het Spaans, Catalaans en Nederlands natuurlijk.
Ze kan goed talen leren en met mensen omgaan. Dat zijn dingen die je niet leert op school. Meer bloemen? Neem je het mee naar binnen? We zullen het fijn snijden. Dank je wel. We hebben haar de kans gegeven om verschillende talen te leren, en verschillende culturen te leren kennen, om verschillen in mensen en culturen te accepteren en een vrij en onafhankelijk persoon te worden. Ze wordt steeds zelfverzekerder, Dat komt haar in de toekomst goed van pas.
Ooooh! Waarheen? Nu naar rechts. Daarheen? Nu! Draaien! Goed gedaan. Waar heb je dit geleerd? Nergens! We gaan naar huis! Wat gaat er nu gebeuren? Wat is de toekomst van Rolling Mountains? We weten nog niet wanneer we onze volgende afleveringen kunnen beleven. Het is tijd om terug te gaan en Onna naar school te laten gaan voor een tijdje.
En daarna gaan we verder om avonturen te beleven op de overige continenten.
2021-02-09 11:32
